Annelieke en haar man waren naar Zweden verhuisd. Ze hadden daar hun eigen duurzame moestuinen opgezet op basis van EM en bokashi. Lees hun geweldige verhaal hieronder.
Ik was eerst gaan kijken wat er eigenlijk allemaal groeide qua planten en grassen om te beoordelen wat voor bodem je had. Als je dat ging onderzoeken dan wist je welke tekorten je bodem had. Daarna hadden we van een vriend schapen geleend om te laten grazen op ons land. Op deze manier hadden ze mooi voorwerk voor ons gedaan. Veel gegeten, gemest en blad weggehaald, zo konden wij makkelijker snoeien. Vervolgens hadden we alles kort gemaaid en daarop bakken gaan maken, gewoon van oude golfplaten wat ik gratis kon ophalen. Daar had ik langwerpige bakken van gemaakt, gewoon op de aarde gezet met de onderkant open.
In het bos was ik hout gaan sprokkelen, het liefst wat er al jaren lag zodat er allemaal beestjes in zaten. Voordat ik de bakken ging vullen had ik karton op het gras gelegd om het af te sluiten van licht zodat het minder snel terug zou groeien. Vervolgens had ik daarop een dikke laag hout en schors gelegd. Daarna een laag gras in alle bakken, gewoon groen nat gras. Vervolgens was ik bladeren gaan zoeken in het bos, in iedere bak een laag bladafval gedaan. Daarna weer een laag gras, weer bladafval. Daarna ben ik bij de buren gaan aanbellen voor paardenmest, bij sommigen lag de mest er al meer dan 10 jaar, een dikke laag hiervan in de bakken gedaan, en weer een laag gras. Wij noemen dit de lasagnetechniek. Bij de gemeente kon ik aarde halen als laatste laag om af te toppen. Ik had niet genoeg voor alle bakken, dus toch een paar bakken afgetopt met paardenmest. Ik wist van vroeger dat je alleen in paardenmest niet kon zaaien, toch de proef op de som genomen. Ik had bewust gekozen voor gewassen die veel stikstof nodig hebben zoals kolen, bieten, uien, prei en courgettes. Gewoon in de paardenmest gedaan, het groeide als een tierelier! Had nog nooit zulke grote uien en courgettes gehad, het was ook veel makkelijker, hoefde bijna geen onkruid te wieden en het bleef maar groeien. Daarnaast ben ik paddenstoelen gaan verzamelen uit het bos en verkruimeld over de bakken, daar zaten natuurlijk megaveel micro organismen in. Alles bij elkaar zorgde ervoor dat ik een mega mooie grond had, megarijk aan micro organismen en insecten. Lekkere losse grond waardoor de wortels goed konden groeien.
We hadden ook een ouderwetse wc buiten, gewoon een gat met een plank erboven. Een keer in de paar maanden schepte ik die leeg en dat ging op een aparte komposthoop waar ik effectieve micro organismen overheen strooide met wat water. Die komposthoop zat bomvol met dikke wormen en andere insecten. Dat was echt goede mest, dat stonk niet. Ik kon het na een paar maanden zo in de bakken gooien. Ook kon ik mijn eigen groente en tuinafval verwerken in een bokashi emmer, daarmee kon ik mijn planten voeding geven. Het vocht, genaamd perculaat wat uit de emmer kwam, kon je verdunnen met water omdat het zeer geconcentreerd was. Hier zaten alleen maar goede bacteriën in. Perfect om je hele tuin hiermee water mee te geven.
